05 mayıs 2015 tarihinde, yaklaşık saat 11:30 da ameliyat oldum. Ameliyatım 2 saat 10 dakika sürmüş. Uyandığımda anestezinin etkisinden dolayı beynim dumanlıydı. Gece saatlerinde bacağımda ağrılar başladı, ama hemşire hemen ağrıkesici iğne yaptı. Hastanede 4 gün kaldım ve günde 2 kere ağrıkesici iğne yapıyorlardı. Ameliyattan 2 gün sonra walkerle yürümeye çalıştım, çok ağrı hissettiğim için sadece 3-4 adım atabilmiştim. Ertesi gün biraz daha fazla adım attım, ama gerçekten çok zordu. 4 gün sonra hastaneden taburcu oldu. Yavaş yavaş dr un öğrettiği bazı hareketleri yapmaya çalıştım.
Ameliyat tan 10 gün sonra vidaları çevirerek günde 0.5 mm uzatma işlemine başladım. Ameliyat tan yaklaşık 15 gün sonra evde walkerle rahat dolaşıyordum. Ağrılarım neredeyse hiç yoktu. 2.5-3 cm uzatmaya varınca sinir, kemik ve kas ağrıları başladı. Fazla ağrıkesici almamak için direniyordum, ama çok fazla ağrım olunca dr un önerdiği ağrıkesiçi hap alıyordum. Uzatma arttıkça ağrılar çoğalıyordu. Ayda 1, yada bazen 2 ayda bir kere dr a kontröle gidiyordum. 4-5 cm uzatmadan sonra kaslar gerginleşti, gerektiği kadar açma germe egzersizlerimi yapmadığım için tabanlarım yere değmemeye başladı. Gerçi şu “balerin sendromu” bu ameliyatta birçok kişide oluşuyor, ama ben egzersizlerimi yapıp kaslarımı esnek tutabilseydim, daha az oluşurdu diye düşünüyorum.
Bu ameliyat sonrası sürecinde pişmanlık duyduğum tek şey uzatma döneminde fizik tedaviye gitmememdir.
İnsan evde kendisi ne kadar egzersiz yaparsa yapsın canı acıyınca bırakıyor, yada bir dr un yaptığı kadar etkili yapamıyor. O yüzden ameliyat olmak isteyenlere tavsiyem, MUTLAKA fizik tedavi yaptırın.
Parmak uçlarında yürümem psikolojimi de etkilemeye başladı ve uzatmamı bitirmek istiyordum. 7 cm de uzatmamı durdurdum. Yaşlaşık 7-10 gün sonra ağrılar azaldı. Tahminen 1 ay sonra bacağımdaki gerginlik ve ağırlık geçti. O sıralarda çivilerden birkaçı enfeksiyon kaptı. Çivi dipleri çok ağrıyordu. Antibiyotik kullandım ve enfeksiyon geçti. Eve taburcu olduğum ilk günden bol kalsiyumlu gıdalar tükettim. Köyden alınmış yumurta, süt, yoğurt, ayrıyetten her sabah kemik suyu içiyordum, susam tüketiyordum. Aynı zamanda, kalsiyum içiyordum.
Boy uzatma ameliyatından 7 ay sonra işime döndüm. Hala walkerle yürüyordum. 8 ay sonra bastonla yürümeye başladım. Ondan önce koltuk değneği denedim, ama bir türlü alışamadım. Ameliyattan bir yıl sonra doktor sol bacağımdakı cihazı çıkardı, bir ay erken de çıkarabilirmişiz. Ama ben son 2-3 ayda kontröle gitmemiştim, o yüzden bir ay geç çıktı. O bacağımın üzerine rahat basmaya başladım, ondan yaklaşık 20 gün sonra sağ bacağımdan da cihazı çıkardık. Ne kadar mutluydum anlatamam :)) Ama garip bir boşluktaydım sanki. Dile kolay, 1 yıl bacağımda dolaştığım metallar artık yoktu.
Şimdi rahat yürüyorum. Az az koşmaya başladım ve bazen zıplamayı deniyorum, onu da eskisi gibi olmasa da, yapabiliyorum. Şu an için tek sorunum tabanlarımı yere bassam da, bacağımın arka kısmındakı kasların esnek olmaması. Bunun için egzersiz ve masaj yapmam lazım, ama ben yapmıyorum ((. Bunun dışında benim için her şey normal. İnsanlar boyumun uzadığını söylüyorlar, ben de eskiden yanında küçük kaldığım kişilerden uzun olduğumu görünce çok mutlu oluyorum. Tüm zorluklara rağmen, iyi ki boy uzatma ameliyatı olmuşum diyorum. Kolay şeyler yaşamadım, ama değdi. Eğer boyunuz çok kısa değilse, bu ameliyatı tavsiye etmem. Ama gerçekten kısaysa ve kendinizi fiziki ve psikoloji hazır hissediyorsanız ameliyat yaptırmanızı öneririm. Çünkü hangi yaşta olursanız olun boy kompleksi insanı rahat bırakmıyor.
NOT: Günlüğü yazan kişi sadece paylaşmak nezaketini göstermiştir. Hastanın sürecini bildiğimiz kadarıyla sorularınıza hasta yönlendirme danışmanları cevap verecektir.
Ayrıca inceleyebilirsiniz: İlizarov Yöntemi
